„Nazwa Krynoczka, której zwyczajowo używa się na określenie świętego miejsca znajdującego się na terenie Parafii Prawosławnej pw. Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy w Dubinach, posiada bogatą tradycję historyczną. Miejscowość i dubińska parafia były założone w czasie kolonizacji zachodniej części Puszczy Białowieskiej. Najstarsze dokumenty świadczą o tym, że święte miejsce „Krynoczka” było nazywane także „Miednoje” lub „Miedna”, tak określano uroczysko i strumyk płynący przez tę puszczańską okolicę… Prawdopodobnie miejsce to było czczone już w XIII wieku, ale niestety nie zachowały się z tego okresu żadne materiały, dotyczące świętości Krynoczki. Jeszcze w 1960 roku najstarsi mieszkańcy twierdzili, że kult świętej wody na Krynoczce sięga początków chrześcijaństwa na naszych terenach. Według tradycji pierwszą, maleńką cerkiew zbudowali tu mnisi z Kijowsko-Pieczerskiej Ławry, którzy w połowie XIII wieku chronili się w podlasko-białoruskich okolicach przed najazdem Tatarów. Do mnichów przybywali okoliczni, puszczańscy mieszkańcy, by wspólnie się modlić… Przez wiele stuleci źródło w Krynoczce było znane jedynie okolicznym, puszczańskim mieszkańcom. Jednak z czasem sława tego miejsca rozchodziła się coraz dalej. W II połowie XIX wieku zaczęli przybywać tu pielgrzymi – mnisi z Wilna, wędrujący do prawosławnych monasterów w Wirowie (nieopodal Drohiczyna) i Leśnej. Puszczańskie miejsce stało się dla pielgrzymujących mnichów swoistą przystanią, w której mogli znaleźć schronienie, odpoczynek i pokrzepić siły duchowe. Okoliczna ludność doskonale znała terminy przybycia pątników i ochoczo ich witała… Przy krynicy leżały liczne kule osób chorych na nogi oraz okulary, jednym słowem atrybuty choroby lub kalectwa. Świadczy to niezbicie o cudach i uzdrowieniach, które często w Krynoczce się zdarzały… Na początku XX wieku Święta Krynoczka była najważniejszym miejscem pielgrzymkowym dla dużego obszaru ziem Podlasia i zachodniej Białorusi. Setki zaprzęgów konnych wiozły wiernych dróżkami leśnymi z różnych stron puszczy. W drodze i po przybyciu na święte miejsce pielgrzymi śpiewali pieśni z bohohłasnika. Odbijały się one szerokim echem wśród wiekowych dębów, sosen i świerków, przeplatając się ze śpiewem leśnych ptaków…” („Świataja Krynoczka – Źrodło duchowości prawosławnej”, autor: o. Eugeniusz Podgajecki, Hajnówka 2022)
Na przestrzeni stuleci święte miejsce w Puszczy Białowieskiej – Krynoczka nie utraciło niczego ze swej wyjątkowości. Co roku gromadzi rzesze duchowieństwa i wiernych, pragnących wznosić modlitwy, wychwalając Boga w Trójcy Jedynego. Nie inaczej było w bieżącym roku, podczas uroczystości święta Zesłania Świętego Ducha na apostołów. 5 czerwca całonocnemu czuwaniu przewodniczył Jego Ekscelencja, Najprzewielebniejszy Paweł, Biskup Hajnowski. Hierarchę powitały dzieci oraz proboszcz parafii w Dubinach, ks. prot. Andrzej Busłowski. W godzinach wieczornych i nocnych służono akatysty. Nocną św. Liturgię odsłużyło duchowieństwo dekanatu hajnowskiego.
6 czerwca głównej św. Liturgii przewodniczył Jego Ekscelencja, Najprzewielebniejszy Jakub, Arcybiskup Białostocki i Gdański, w asyście biskupa hajnowskiego Pawła oraz licznie przybyłego duchowieństwa. Po przeczytaniu fragmentu Ewangelii od św. Mateusza, Jego Ekscelencja arcybiskup Jakub zwrócił się do zebranych, mówiąc między innymi: Święto Pięćdziesiątnicy, Zesłanie Św. Ducha na apostołów zapoczątkowało głoszenie przez nich zbawienia dzięki wierze w Jezusa Chrystusa. Apostołowie otrzymali Świętego Ducha, który przemienił ich z prostych rybaków w łowców ludzkich dusz. W ten sposób dzięki apostołom łaska Ducha Świętego rozprzestrzeniła się na całym świecie. Każdy sakrament odbywa się dzięki działaniu łaski Świętego Ducha. Dzieło zbawienia każdego z nas realizuje się poprzez działanie tejże łaski. Chrystus poprzez Zmartwychwstanie otworzył drzwi raju, ale przejść przez nie możemy tylko dzięki działaniu Ducha Świętego. Dlatego sensem naszego życia powinno być zdobywanie łaski Świętego Ducha, która nas przemienia i daje możliwość życia wiecznego. Łaskę tę zdobywamy przez modlitwę, sakramenty, w szczególności przez świętą Eucharystię”.
Świąteczne uroczystości zakończyła procesja oraz małe poświęcenie wody, po których Jego Ekscelencja biskup Paweł podziękował Jego Ekscelencji arcybiskupowi Jakubowi oraz wszystkim zgromadzonym za wspólną modlitwę, pozdrowił wiernych i duchowieństwo z okazji obchodzonego święta, życząc wszystkim Bożego błogosławieństwa i obfitych darów Świętego Ducha.
Zdjęcia: ks. Andrzej Busłowski, Zbigniew Dzwonkowski, ks. Marek Litwiniuk